Bize ait olup olmadığını bile bilmediğimiz bir günün gecesinde, kafamızı toplayabilelim diye dinlediğimiz bir Bülent Ortaçgil şarkısının ortalarında fark ettik nerede yanlış yaptığımızı. Bizi zehirleyen şey umuttu. Söyleyecek çok şeyimiz varken tüm hayalkırıklıklarımızı "sana inanmıştım"lara sığdırıp yeniden dinledik o şarkıları. Şuan yaptığımızsa, aynı şarkıları aynı arkası boş inançlarla dinlemek. Ve bunu tekrar yapacağız. Ta ki kendimizi yok edene kadar.
Neden başladığını bile bilmediğimiz bir günün akşamında, biraz keyif alalım diye oturduğumuz bir filmin kötü sonla bittiğini gördük. Şuan yaptığımızsa aynı filmi başa sarmak, aynı sonla bitmesini izlemek. Ve bunu tekrar yapacağız. Ta ki kendimizi yok edene kadar.
Kıyısında dolaştığımız şey deniz değil uçurumdu. Bizi içine çektiğinde anladık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder